betaAllegheny Chinquapin Pielęgnacja

Castanea pumila, powszechnie znana jako Allegheny chinquapin, American chinquapin (z Powhatan) lub kasztan karłowaty, to gatunek kasztanowca pochodzący z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Rodzimy zasięg rozciąga się od Maryland i skrajnie południowego New Jersey i południowo-wschodniej Pensylwanii na południe do środkowej Florydy, od zachodu do wschodniego Teksasu i od północy do południowego Missouri i Kentucky. Siedlisko rośliny to suche piaszczyste i kamieniste wyżyny i grzbiety z domieszką dębu i hikory do wysokości 1000 m n.p.m. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, w pełnym słońcu lub półcieniu.

Jest to rozłożysty krzew lub małe drzewo, osiągające 2-8 m (6 stóp 7 cali-26 stóp 3 cale) wysokości w okresie dojrzałości. Kora jest czerwono- lub szaro-brązowa i lekko bruzdowana w łuskowate płytki. Liście są proste, wąsko eliptyczne lub lancetowate, powyżej żółtozielone, od spodu jaśniejsze i delikatnie owłosione. Każdy liść ma 7,5-15 cm (3-5 7⁄8 cala) długości przez 3-5 cm (1 1⁄4-2 cala) szerokości z równoległymi żyłami bocznymi kończącymi się krótkimi spiczastymi zębami. Kwiaty są jednopienne i pojawiają się wczesnym latem. Męskie kwiaty są małe i bladożółte do białych, noszone na wyprostowanych baziach o długości 10-15 cm (4-6 cali) przymocowanych do podstawy każdego liścia. Kwiaty żeńskie mają długość 3 mm (0,12 cala) i znajdują się u podstawy niektórych bazi. Owoc jest złotą miseczką o średnicy 2–3 cm (3⁄4–1 1⁄4 cala) z wieloma ostrymi kolcami, dojrzewającą jesienią. Każda miseczka zawiera jeden jajowaty, błyszczący, ciemnobrązowy orzech, który jest jadalny. Naturalna hybryda Castanea pumila i Castanea dentata została nazwana Castanea × zaniedbania. John Smith z Jamestown dokonał pierwszego wzmianki o drzewie i jego orzechach w 1612 roku, obserwując jego użycie przez rdzennych Amerykanów. Rdzenni Amerykanie przygotowali napar z liści chinkwapiny, aby złagodzić bóle głowy i gorączkę. Kora, liście, drewno i łuski nasienne rośliny zawierają garbniki. Orzechy można blanszować, suszyć i nawadniać, aby przygotować je jako żywność. Drewno jest twarde i trwałe i czasami jest używane do produkcji ogrodzeń i opału, ale roślina jest zbyt mała, aby drewno miało znaczenie handlowe. Chinquapins są używane w krajobrazach w celu przyciągania dzikiej przyrody. Kiedy podstawa rośliny zostanie odcięta lub zraniona na poziomie gruntu, roślina wyrośnie wiele łodyg tworząc grubą osłonę używaną przez indyki. Orzechy są spożywane przez wiewiórki i króliki, podczas gdy jeleń białoogonowy pasie się na ich liściach.