betaolcha nepalska Pielęgnacja

Alnus nepalensis to duża olcha liściasta o srebrno-szarej korze, dorastająca do 30 m wysokości i 60 cm średnicy. Liście są naprzemienne, proste, płytko ząbkowane, z wydatnymi żyłkami równoległymi do siebie, o długości 7–16 cm i szerokości 5–10 cm. Kwiaty są baziami, przy czym kwiaty męskie i żeńskie są rozdzielone, ale powstają na tym samym drzewie. Męskie kwiaty mają długość od 10 do 25 cm (4 do 10 cali) i obwisły, podczas gdy kwiaty żeńskie są wyprostowane, od 1 do 2 cm (0,4 do 0,8 cala), z maksymalnie ośmioma zebranymi w gronach pachowych.[2] Nietypowo jak na olchy, produkowane są jesienią, a nasiona dojrzewają w następnym roku. Występują w całych Himalajach na wysokości 500–3000 m npm od Pakistanu przez Nepal i Bhutan do Junnan w południowo-zachodnich Chinach. Najlepiej rośnie na głębokich glebach wulkaniczno-gliniastych, ale rośnie też na glinie, piasku i żwirze. Toleruje szeroką gamę rodzajów gleby i dobrze rośnie na bardzo wilgotnych obszarach. Potrzebuje dużej ilości wilgoci w glebie i preferuje stanowiska nadrzeczne, ale rośnie również na zboczach.

duża olcha, która rośnie na podzwrotnikowych wyżynach Himalajów. Drzewo nazywa się Utis w języku nepalskim, a olcha nepalska w języku angielskim. Wykorzystywany jest do rekultywacji gruntów, jako drewno opałowe oraz do produkcji węgla drzewnego. Jest to indyjski stan Nagaland. Drzewo rośnie szybko i czasami jest sadzone w celu kontroli erozji na zboczach wzgórz oraz w celu odzyskania ziemi podczas zmiany upraw. Posiada guzki na korzeniach, które wiążą azot. Drewno jest umiarkowanie miękkie. Czasami używa się go do wyrobu skrzynek i lekkich konstrukcji, ale jest używany głównie jako drewno opałowe, gdy pali się równomiernie, ale raczej szybko, oraz do wyrobu węgla drzewnego. Obecnie ten gatunek drzewa jest preferowany przez różne rdzenne grupy etniczne, takie jak H'mong, Nung i Thu Lao w dystrykcie Simacai, prowincji Lao Cai, północnym Wietnamie w celu ponownego zazieleniania i wzbogacenia lasu o lokalną wiedzę. Nasiona można wysiewać w szkółkach do przesadzania lub wysiew bezpośredni. W Birmie nasiona rozsiewa się w ostatnich latach zmieniającej się uprawy. Jest szybkim hodowcą, zdolnym nawet do przerośnięcia upraw cukrowych. Drzewa dobrze rosną, ale odrastanie wydaje się być zależne od pory roku. Na Hawajach, w sytuacjach sezonowych, drzewa zagajają się przez cały rok.