betaKlon perski Pielęgnacja

Dość wysokie drzewo, do 40 metrów wysokości. Średnica pnia przekracza 1 metr. Drzewo ma pięciopalczaste liście, typowe dla klonów. Zasięg gatunkowy obejmuje Gruzję, Azerbejdżan i Iran. Rośnie w hyrkańskich lasach Gatunek został po raz pierwszy opisany przez szwajcarskiego botanika i podróżnika Pierre'a Edmonda Boissiera w 1845 roku

Drzewo liściaste do 25(–40) m na wolności. Kora szara, gładka. Gałązki nagie, fioletowoczerwone do brązowych. Pąki długie, jajowate, z kilkoma lub wieloma parami łusek, szarych do brązowych, rzęskowych lub nie. Liście papkowate, zarys szeroko pięciokątne, podstawa sercowate, 5-klapowe, 10–25 × 15–25 cm, płaty jajowate do podłużnych, rozcięte do połowy, płaty boczne rozłożyste, płaty podstawne mniejsze, wierzchołek tępy do ostrego, brzegi grubo ząbkowane, górna powierzchnia ciemnozielona, ​​dolna powierzchnia bledsza, owłosione lub nie, często wzdłuż żył, gdy tak; ogonek liściowy o długości 10–25 cm, czerwonawy, jesienny kolor żółty. Kwiatostan wierzchołkowy, corymbose-wiechowaty, naga, wyprostowany, obficie ukwiecony, długości 8–12 cm. Kwiaty żółtozielone, 5-brązowe. Samary do 5 cm długości, owłosione, skrzydła rozłożone pod kątem ostrym lub prostym; jajeczne orzechy. Kwitnie od maja do czerwca, po liściach, owocuje w październiku.