betaRambutan Pielęgnacja

Jest to wiecznie zielone drzewo dorastające do wysokości 12–20 m. Liście są naprzemienne, długości 10–30 cm, pierzaste, z trzema do 11 listkami, każdy listek o szerokości 5–15 cm i szerokości 3–10 cm, z całym marginesem. Kwiaty są małe, 2,5–5 mm, płatkowe, dyskoidalne, zebrane w stojących wiechach końcowych o szerokości 15–30 cm. Drzewa rambutan mogą być męskie (wytwarzają tylko kwiaty żyworodne, a zatem nie dają owoców), żeńskie (produkują kwiaty, które są tylko funkcjonalnie żeńskie) lub hermafrodytyczne (wytwarzają kwiaty żeńskie z niewielkim procentem kwiatów męskich). Owocem jest pojedynczy pestkowiec okrągły lub owalny, o długości 3–6 cm (rzadko do 8 cm) i szerokości 3-4 cm, ułożony w luźną, zwisającą kępę po 10–20 sztuk. Skórzasta skóra jest czerwonawa (rzadko pomarańczowa lub żółta) i pokryta mięsistymi, giętkimi kolcami, stąd nazwa, która oznacza „włosy”. Kolce (znane również jako „spinterns”) przyczyniają się do transpiracji owoców, co może wpływać na jakość owoców. Miąższ owocu, osłonka, jest przezroczysty, białawy lub bardzo bladoróżowy, o słodkim, lekko kwaśnym smaku przypominającym winogrona. Pojedyncze nasiona są błyszczące, brązowe, 1-1,3 cm, z białą blizną podstawną. Miękkie i zawierające równe porcje tłuszczów nasyconych i nienasyconych, nasiona mogą być gotowane i spożywane. Obrane owoce można jeść na surowo lub ugotować i zjeść: najpierw winogronopodobną mięsistą osnowę, a następnie orzechową pestkę, bez marnotrawstwa.