Quercus chrysolepis, powszechnie określany jako dąb kanionowy, dąb kanionowy, dąb o złotej filiżance lub dąb maul, to północnoamerykański gatunek wiecznie zielonego dębu, który występuje w Meksyku i na zachodzie Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w pasmach wybrzeża Kalifornii. Drzewo to jest często spotykane w pobliżu potoków i bagien odwadniających rosnących na wilgotnych, chłodnych mikrosiedliskach. Jej liście są błyszczące, ciemnozielone na górnej powierzchni z wydatnymi kolcami; dalsza identyfikacja wynika z tego, że liście dębu kanionowego są geometrycznie płaskie. Często współgrają z Quercus agrifolia i kilkoma innymi gatunkami dębów. Dane ze skamielin potwierdzają znacznie szerszą dystrybucję w zachodnich Stanach Zjednoczonych we wczesnym okresie holocenu.
Rdzenni Amerykanie używali żołędzi tego gatunku jako podstawowego pożywienia, po wypłukaniu garbników; ponadto jej prażone nasiona są substytutem kawy. Po pożarach lasów dąb kanionowy energicznie regeneruje się dzięki kiełkowaniu podstawnemu, a różnorodność klonalna tego gatunku okazała się wysoka.
