betaŚwierk serbski Pielęgnacja

Picea omorika, nazwa zwyczajowa świerk serbski, to gatunek drzewa iglastego, endemiczny dla doliny rzeki Driny w zachodniej Serbii oraz wschodniej Bośni i Hercegowiny, o łącznym zasięgu zaledwie około 60 ha, na wysokości 800–1600 m (2625–5249 stóp). ) Wysokość.

Poza swoim rodzimym zasięgiem świerk serbski ma duże znaczenie jako drzewo ozdobne w dużych ogrodach, ceniony w północnej Europie i Ameryce Północnej za bardzo atrakcyjną formę korony i zdolność do wzrostu na wielu różnych glebach, w tym alkalicznych, gliniastych, kwaśnych i kwaśnych. gleba piaszczysta, choć preferuje wilgotną, osuszoną glinę.

Jest to średniej wielkości wiecznie zielone drzewo dorastające do 20 m (66 stóp) wysokości, wyjątkowo 40 m (131 stóp), o średnicy pnia do 1 m (3 stopy). Pędy są płowobrązowe, gęsto owłosione (owłosione). Liście iglaste, długości 10–20 mm, spłaszczone w przekroju, ciemnoniebiesko-zielone powyżej, niebiesko-białe poniżej. Szyszki mają 4-7 cm (2-3 cale) długości, wrzecionowaty (wrzecionowaty, najszerszy w środku), ciemnofioletowy (prawie czarny), gdy są młode, dojrzewają ciemnobrązowe 5-7 miesięcy po zapyleniu, ze sztywnymi łuskami. [