betaBigflower Pawpaw Pielęgnacja

s krzew lub małe drzewo z rodziny jabłek budyniowych. Jest endemicznym gatunkiem pochodzącym z Florydy, gdzie można go znaleźć na otwartych, piaszczystych hamakach iw suchych lasach. Efektowne białe kwiaty późną zimą i wczesnym latem, a następnie duże, zielone jadalne owoce. Jego pyłek wydalany jest w postaci stałych czworokątów. Wraz z innymi przedstawicielami rodzaju służy jako roślina żywicielska dla zebra paziowatych i sfinksa łapy łapy. Kwiaty różnych gatunków Asimina są stosunkowo duże i mają barwę od jasnobiałej do głębokiej. czerwony, choć najpopularniejszy kolor kwiatów wydaje się być kremowobiały. Same kwiaty wydzielają dziwne zapachy, które czule przyrównano do fermentujących owoców i gnijącego mięsa. Oczywiście te zapachy przyciągają zapylacze. Asimina nie jest wielkim hitem wśród pszczół i motyli. Zamiast tego odwiedzają je głównie muchy i chrząszcze.

Asimina obovata jest endemiczna dla dobrze osuszonego piasku grzbietów piaszczystych, wydm przybrzeżnych, hamaków i grzbietów piaskowych dębów sosnowo-indyczych, które występują w południowo-wschodniej do północno-środkowej Florydy. Powiązane gatunki to Pinus clausa, Quercus gemiata, Quercus myrtifolia, Ceratiola ericoides, Ilex opaca zm. arenicola, Garberia heterophylla i Persea humilus. Kwiaty od marca do czerwca z białymi kwiatami i zielonymi owocami. [Asimina obovata jest jedynym gatunkiem z rodzaju Asimina, którego pąki kwiatowe kończą wzrost nowych pędów. Gatunek ten można rozpoznać po jasnej, rudowłosej szypułce i czerwonawym pokwitaniu na pędach i dolnej powierzchni liścia. Pręciki w przodzie są jasnozielone do beżowego. W ciągu roku po pożarze A. obovata wypuszcza więcej pędów niż wcześniej obecne przed ogniem, jednak te pędy są mniejsze i mniej zdrewniałe, z większą szansą na roślinożerność. Ilość kwitnienia kwiatów jest największa w drugim sezonie kwitnienia po pożarze, przy czym liczba kwiatów zmniejsza się wraz ze wydłużaniem się okresu między pożarami. Gatunek reaguje na zakłócenia, takie jak ogień lub cięcie wegetatywnie, wypuszczając kilka liściastych pędów, które tworzą pąki kwiatowe, które nie otwierają się do następnego sezonu wegetacyjnego. Aby chronić się przed roślinożernością, A. obovata zawiera toksynę zwaną acetogeninami annonowymi który hamuje oddychanie mitochondrialne u predytorów. Zaobserwowano, że żółwie susły zjadają dojrzałe owoce i wypluwają nasiona.