betaolcha andyjska Pielęgnacja

Najlepiej rośnie na glebach średnich do wilgotnych, w pełnym słońcu do częściowego cienia. Toleruje również suche, nieurodzajne gleby. Przycinać zimą do wczesnej wiosny. Najlepsze w chłodnym klimacie. Nie działa dobrze na południe od strefy 7 USDA. Odrosty z korzeni tworzą zarośla. Brak poważnych problemów z owadami lub chorobami. Raka może być ciężka. Uważaj na mszyce, kopacze liści, gąsienice namiotowe, pluskwiaki i pchełki. Może pojawić się mączniak prawdziwy. Chloroza pojawi się w glebach o wysokim pH. Dobry wybór na trudne stanowiska, takie jak wilgotne, nisko położone miejsca lub suche miejsca z ubogimi glebami. Skuteczny jako wiatrochron.

Alnus cordata, powszechnie nazywana olszą włoską, to piramidalne, szybko rosnące, małe i średnie drzewo liściaste, które pochodzi z Korsyki i południowych Włoch. Zwykle rośnie do 30-50’ w uprawie. Szczególnie wyróżnia się atrakcyjnymi, błyszczącymi, zielonymi liśćmi. Kwiaty są jednopienne (oddzielne kwiaty męskie i żeńskie na tym samym drzewie) pojawiające się w bazie. Kotki męskie są żółto-zielone (wydłużone do 2-3 cali długości). Bazie żeńskie są czerwonawo-zielone, ale bardzo małe (1/4 cala długości). Bazie pojawiają się w marcu, zanim pojawią się liście. Po bazie żeńskiej następują szyszki o długości 1 cala (strobile) złożone z uskrzydlonych nasion. Te szyszki owocujące (największe w rodzaju Alnus) przypominają małe szyszki i są atrakcyjne dla ptaków, dojrzewają jesienią do czerwonobrązowego i utrzymują się w zimie, dojrzała kora jest jasnoszarobrązowa z pęknięciami i prążkowaniem, liście jajowate, drobno ząbkowane, błyszczące, zielone ( do 2-4 cali długości) pozostają na drzewie późną jesienią (grudzień), z nieznacznym wybarwieniem. Drzewa potrafią wiązać azot z powietrza.