betaDrzewo deszczowe Pielęgnacja

Saman to drzewo o szerokim koronie i dużej, symetrycznej koronie w kształcie parasola. Zwykle osiąga wysokość 15–25 m (49–82 stóp) i średnicę 30 m (98 stóp).[4] Liście składają się w deszczową pogodę i wieczorem, stąd nazwy drzewa deszczowego i drzewa o piątej ("Pukul Lima" po malajsku). Drzewo ma różowawe kwiaty z białymi i czerwonymi pręcikami, osadzone na główkach po około 12–25 kwiatów na główkę. Te głowy mogą być liczone w tysiącach, pokrywając całe drzewo.[4] Strąki nasion drzewa zawierają lepki, jadalny miąższ Drzewo, zwane Samán de Güere (przepisane przez von Humboldta Zamang del Guayre) stoi do dziś i jest narodowym skarbem Wenezueli. Podobnie jak smocze drzewo na Teneryfie, wiek samana w Wenezueli jest raczej nieokreślony. Jak jasno wynika z raportu von Humboldta, zgodnie z lokalną tradycją byłaby starsza niż 500 lat dzisiaj, co jest dość wybitne jak na standardy rodzaju. Pewne jest jednak, że drzewo ma dziś ponad 200 lat, ale jest to jeden wyjątkowy osobnik; nawet dobrze wykształcony von Humboldt nie mógł uwierzyć, że w rzeczywistości był to ten sam gatunek, co drzewa saman, które znał ze szklarni na zamku Schönbrunn.[10] Słynny okaz zwany „Drzewem Deszczowym Brahmaputry” znajdujący się w Guwahati nad brzegiem rzeki Brahmaputra w Assam w Indiach ma najgrubszy pień spośród wszystkich Samanów; około dwunastu stóp (3,66 metra) średnicy na wysokości piersi (DBH).[11] Wielkość pyłku wynosi około 119 mikronów i jest poliadą od 24 do 32 ziaren.

Od czasu wprowadzenia do Kambodży Samanea saman jest lokalnie znana jako chankiri. Jest szeroko sadzona w całym kraju ze względu na wysoką wysokość i ekspansywne gałęzie, które mogą zacieniać duże obszary. Wiele chankiri można również znaleźć na Polach Śmierci, polu egzekucyjnym używanym podczas Czerwonych Khmerów, chociaż drzewa zostały posadzone na polu na długo przed tym użyciem. Podczas Czerwonych Khmerów dzieci i niemowlęta były rozbijane o drzewa, ponieważ ich rodzice zostali oskarżeni o zbrodnie przeciwko reżimowi. Chodziło o to, aby dzieci „nie dorosły i nie zemściły się za śmierć rodziców podczas produkcji filmu Robinson z 1960 roku, w którym wykorzystano drzewo Samanea saman w Tobago, o wysokości 60 metrów (200 stóp) na budowę słynnego rodzinnego domku na drzewie. Zestaw pozostawiono nienaruszony po filmowaniu, ale został zniszczony przez huragan Flora w 1963. Samo drzewo przetrwało i znajduje się około 11°12′42.8″N 60°37′46.5″W w pobliżu Goldsborough, Tobago Liczba określająca wysokość drzewa pochodzi z wytwórni filmowej i nie została niezależnie potwierdzona.