betaThree-Flowered Maple Pielęgnacja

Jest to drzewo liściaste, które osiąga wysokość około 25 metrów (82 stopy), ale zwykle jest mniejsze.[2][3] Jest to klon trójlistkowy spokrewniony z takimi innymi gatunkami, jak klon mandżurski (Acer mandshuricum) i klon papierosowy (Acer griseum). Ma żółtawo-brązową złuszczającą korę, która łuszczy się w zdrewniałych łuskach, a nie w papierowych kawałkach, takich jak Acer griseum. Liście mają 2,5-6 cm (0,98-2,36 cala) ogonek i trzy ulotki; listki mają 4-9 cm (1,6-3,5 cala) długości i 2-3,5 cm (0,79-1,38 cala) szerokości, z ząbkowanymi marginesami, środkowy płatek tego samego rozmiaru lub nieco większy niż dwie boczne listki. Kwiaty są żółte, tworzą małe baldachogrona złożone z trzech małych kwiatów, stąd nazwa. Samary mają 3,5-4,5 cm (1,4-1,8 cala) długości i 1,3-2 cm szerokości, owłosione, orzech z zdrewniałą skorupą. Nawet bardziej niż jego krewni, klon trójkwiatowy ma spektakularny jesienny kolor, który może zawierać jaskrawy pomarańczowy, szkarłatny, fioletowy i złoty. Jest jednym z nielicznych drzew, które w cieniu rozwijają dobry kolor jesienny

Gatunek został po raz pierwszy wprowadzony do uprawy w 1923 roku. Chociaż jest powszechny w kolekcjach klonowych, rzadko spotyka się go w uprawie poza arboretą. Rośnie powoli do umiarkowanego i preferuje wilgotną, dobrze przepuszczalną glebę; wzrost często krzewiasty w uprawie. Jest stosunkowo tolerancyjny na suszę i glinę w porównaniu do swoich bliskich krewnych. Nie toleruje mokrej lub nadmiernie zagęszczonej gleby.[4] Rozmnażanie jest podobne do wymaganego dla Acer griseum, a liczba zdolnych do życia nasion jest również bardzo mała. W Wielkiej Brytanii największe okazy osiągają wysokość do 13 m (43 stopy) i średnicę pnia 60 cm (24 cale) (Rejestr Drzew Wysp Brytyjskich). Zdobył nagrodę Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego za zasługi ogrodnicze.[5] W Stanach Zjednoczonych dojrzałe okazy można zobaczyć w Arnold Arboretum w Bostonie w stanie Massachusetts.