betajodła biała Pielęgnacja

to drzewo iglaste z rodziny sosnowatych Pinaceae. To drzewo pochodzi z gór zachodniej Ameryki Północnej, od południowego pasma Cascade w Oregonie, przez całą Kalifornię, aż po Sierra de San Pedro Mártir w północnej Baja California; na wschód przez części południowego Idaho do Wyoming; i na południe przez Płaskowyż Kolorado i południowe Góry Skaliste w Utah i Kolorado, a także do odizolowanych pasm górskich południowej Arizony, Nowego Meksyku i północnego Meksyku. Jodła biała żyje ponad 300 lat i występuje naturalnie na wysokości między 900-3400 m (2950-11200 stóp). Jest popularny jako ozdobne drzewo krajobrazu i jako choinka bożonarodzeniowa. Specyficzny epitet concolor oznacza „wszystkie w jednym kolorze”.

Jodły dzięki regularnej koronie i prostemu jak świeca pniu należą do najciekawszych drzew iglastych. Igły jodłowe są bardzo dekoracyjne – u większości gatunków są płaskie, błyszczące, na górnej stronie ciemnozielone, a od spodu z białymi podłużnymi paskami. U kilku gatunków, zwłaszcza rosnących w górach, igły są srebrzystoszare lub szaroniebieskie. W naszych ogrodach i parkach jodła dobrze rośnie na jednolicie wilgotnych, żyznych glebach. Ich piękno można zaobserwować tylko przy całkowicie swobodnym pojedynczym sadzeniu. Pielęgnacja: nie lubi przeszczepów. Przez 2-3 lata po posadzeniu zaleca się dodanie wozu (150 g/m2). Spulchnianie gleby odbywa się na głębokość 25-30 cm. Możesz ściółkować koło pnia trocinami, torfem lub frytkami o warstwie 5-8 cm. Młode rośliny potrzebują schronienia w gałęziach świerkowych w ostre zimy. Przycinanie: Przycinanie sanitarne odbywa się wczesną wiosną. Przycinanie formujące odbywa się wczesną wiosną przed wypłynięciem soków. Choroby i szkodniki: dotknięte hermą świerkowo-jodłową. Nasiona są uszkadzane przez jeźdźca szyszki jodły. Zimą igły mogą ulec uszkodzeniu w wyniku nagłych zmian temperatury.