betaBalsam Fir Pielęgnacja

Gatunek ten jest gospodarzem jednego z najciekawszych zjawisk w ekologii lasu: fali jodłowej, cyklicznego cyklu zaburzeń-regeneracji, w którym obumieranie drzew nadpiętrowych wytwarza światło słoneczne i ciepło na dnie lasu, umożliwiając regenerację siewek. Gdy sadzonki stają się drzewami dominującymi w koronach drzew (około 60 lat później), ciemność, zimno i słaba dostępność składników odżywczych powodują śmierć drzew nadrzędnych. Cykl ten wytwarza fale rosnących, umierających i martwych drzew, które przesuwają się po krajobrazie, jak pokazano na zdjęciu, wykonanym w Baxter State Park w stanie Maine. Zjawisko to zostało również odnotowane w Górach Adirondack w Nowym Jorku i Białych Górach w New Hampshire (Sprugel i Bormann 1981)

Wąsko stożkowe drzewo o wysokości 12-23 m, pierśnicy 10-60 cm, o koronie iglicy. Kora szara, cienka, gładka, z wiekiem często pękająca w nieregularne brązowawe łuski. Gałęzie odbiegające od pnia pod kątem prostym, dolne często rozłożyste i opadające. Gałązki przeważnie przeciwległe, drobno owłosione, żółto szarobrązowe lub zielonobrązowe. Pąki ukryte pod liśćmi lub odsłonięte, brązowe do czerwonawo-fioletowych, stożkowe do kulistych, łuski lekko owłosione, średnica 9-11 mm, żywiczne, wierzchołek ostry; łuski podstawowe krótkie, szerokie, prawie równoboczne trójkątne, nagie, żywiczne, brzegi całe, wierzchołek ostro zakończony. Igły 1-rzędowe (szczególnie na niższych gałązkach) do spiralnie wygięte w górę na gałązkach wystawionych na pełne słońce; przekrój płaski, u góry ryflowany, u dołu wydrążony, u góry błyszczący ciemnozielony, u góry o długości 12-25 mm i szerokości 1,5-2 mm, u dołu zielony lub szarozielony; aparaty szparkowe w 0-4 rzędach na środku liścia powyżej, te liczniejsze w kierunku wierzchołka liścia, z (4-)6-7(-8) rzędami aparatów szparkowych po każdej stronie nerwu poniżej; podstawa skręcona; zapach sosny (obfity ß-pinen); wierzchołek lekko ząbkowany do spiczastego; kanały żywiczne duże, ± mediana, z dala od brzegów, w połowie odległości między warstwami naskórka odosiową i doosiową. Szyszki męskie o długości 15 mm, przy zapyleniu czerwone, fioletowe, niebieskawe, zielonkawe lub pomarańczowe. Stożek żeński żywiczny, siedzący, wierzchołek okrągły do ​​tępego, cylindryczny do szeroko jajowatego, o długości 4-10 cm i szerokości 1,5-3,75 cm, niebiesko-szarozielony lub fioletowy przechodzący w szarobrązowy lub fioletowobrązowy; Wagi Wagi ca. 1-1,5 × 0,7-1,7 cm (w bardziej zachodnich kolekcjach związek odwrócony), drobno owłosiony; przylistki włączone lub wysunięte i odbite nad łuskami. Nasiona trójkątne, 3-6 × 2-3mm, ciało brązowe; skrzydło około dwukrotnie dłuższe od ciała, brązowo-fioletowe; liścienie 4. 2n=24 (Silba 1986, Hunt 1993).