betaTamaryndowiec indyjski Pielęgnacja

Tamarindus indica, inaczej znany jako Tamaryndowiec, to drzewo strączkowe pochodzące z tropikalnej Afryki. Jest to jedyny gatunek z rodzaju Tamarindus i jest długowieczny. Dorasta do 30 m wysokości i 1-2 m średnicy pnia. Ma gęstą, rozłożystą koronę o nieregularnym kształcie i krótki pień. Kora jest szorstka i szara w kratkę. Kwiaty pachnące, czerwono-żółte, wydłużone. Liście są zimozielone, ułożone naprzemiennie, pierzastozłożone, jasnozielone, eliptycznie owalne. Owoce są brązowymi, pozbawionymi spękań strąkami z mięsistym miąższem, z których każdy zawiera od jednego do sześciu błyszczących brązowych i nieco płaskich nasion. Można go spożywać na surowo lub gotować. Dojrzałe nasiona są suszone, a następnie opiekane lub gotowane. Można go również zmielić na mąkę lub prażyć jako zamiennik kawy. Młode liście i kwiaty są również jadalne na surowo lub gotowane. Tamarynda działa również jako roślina lecznicza. Stosuje się go na rany, wrzody, czyraki, wysypki, astmę, brak miesiączki, reumatyzm, rany, infekcje gardła, kaszel, gorączkę, robaki jelitowe, zapalenie spojówek, skręcenia, odrę, problemy z moczem, szkorbut, biegunkę i czerwonkę. Nasiona są źródłem pektyn, które można wykorzystać do zaklejania tekstyliów. Zmielone, ugotowane i zmieszane z gumą nasiona wytwarzają mocny cement drzewny. Olej z nasion jest używany do farb i lakierów. Natomiast miąższ owocowy po zmieszaniu z solą morską służy do polerowania srebra, miedzi i mosiądzu. Liście dają czerwony barwnik. Drewno używane jest do ogólnej stolarki, cukrowni, felg, piast, przyborów drewnianych, narzędzi rolniczych, mebli itp. Idealnie nadaje się również na opał i węgiel drzewny. Roślina jest uprawiana przez nasiona lub sadzonki. Tempo wzrostu jest powolne.