Physalis peruviana, gatunek rośliny z rodzaju Physalis z rodziny psiankowatych Solanaceae, ma swój początek w Peru. Wśród licznych nazw regionalnych roślina i jej owoce powszechnie nazywane są agrestem przylądkowym, złotą jagodą i physalis.
betaPeruvian ground-cherry Pielęgnacja
beta
Physalis peruviana



Physalis to rodzaj roślin kwitnących z rodziny psiankowatych (Solanaceae), które rosną w ciepłych, umiarkowanych i subtropikalnych regionach świata. Większość gatunków, z których 75-90 może istnieć, pochodzi z obu Ameryk. Historia uprawy Physalis w Ameryce Południowej sięga czasów Inków. Uprawiane gatunki i chwasty jednoroczne zostały wprowadzone na całym świecie. P. peruviana jest blisko spokrewniona z tomatillo i lampionem chińskim, również należą do rodzaju Physalis. Jako członek rodziny Solanaceae jest bardziej spokrewniony z dużą liczbą roślin jadalnych, w tym z pomidorem, bakłażanem, ziemniakiem i innymi członkami psiankowatych. Mimo swojej nazwy nie jest botanicznie spokrewniony z innymi agrestami. P. peruviana jest uprawą przydatną ekonomicznie jako egzotyczny owoc eksportowany i preferowany w programach hodowlanych i uprawnych w wielu krajach.
Jak dbać o roślinę?
Woda
Physalis peruviana potrzebuje dużo wody. Codzienne podlewanie w większości klimatów jest niezbędne. Trzymanie węża namaczania blisko ziemi i z dala od liści i liści zapewnia, że cała woda dociera do korzeni rośliny i nie wpływa na owoce ani liście, czyniąc je bardziej podatnymi na problemy z grzybami. Upewnij się, że gleba dobrze spływa, a woda nie gromadzi się wokół roślin. Rośliny przejdą w stan uśpienia podczas suszy, jeśli nie zostaną podlewane.
Nawóz
Karmienie jest niepotrzebne. Agrest przylądkowy preferuje gorszą glebę i jeśli jest karmiony, wytwarza znacznie bardziej bujne liście i mniej owoców. Jeśli liście zaczynają wyglądać na żółte lub chore, można zastosować rozcieńczony nawóz, w przeciwnym razie wydaje się, że bez niego poradzą sobie dobrze. Wyższe plony uzyskuje się głównie na ubogiej glebie.
Światło słoneczne
Roślina preferuje miejsca w pełnym słońcu niż w półcieniu.
Gleba
Aby uzyskać jak najwięcej owoców, najlepiej posadzić ją na glebie mało żyznej, gdyż na glebach o wysokiej żyzności najprawdopodobniej wyda bezużyteczną roślinność. Przystosowuje się do większości rodzajów gleby i będzie rosła prawie wszędzie, chociaż najlepiej radzi sobie na piasku lub żwirze.
Temperatura
P. peruviana rozwija się w średniej rocznej temperaturze od 13-18 ° C (55-64 ° F), tolerując temperatury tak wysokie, jak 30 ° C (86 ° F).
Popularność
1,310 osób ma już tę roślinę 215 osób dodało tę roślinę do swoich list życzeń
Odkryj więcej roślin z poniższej listy